Grawitacja w jaskini Platona

Jest jaskinia, której czasza sklepienia i ściany pokryte są wgłębieniami i ostrymi wybrzuszeniami skały. I jest w jej centrum człowiek, który skalne sklepienie ścian obserwuje. Przez oczodoły otworów jaskini docierają do jej wnętrza cienie obrazów, które opisują świat zewnętrzny. I tylko tyle, ile światła dociera o zewnętrznym świecie, wie o nim uwięziony w jaskini człowiek

* * *

Jest człowiek, którego burza myśli, dzieje się na sklepieniu jego kory mózgowej. Oczodoły wzroku, przesyłają światło, które koncentruje się na płacie potylicznym kory, gdzie ulega "odbiciu" tworząc wzory wyobrażenia rzeczywistości na sklepieniu kory mózgowej, pokrytej wzniesieniami i zagłębieniami wiązek neuronów. I tylko tyle wie o świecie zewnętrznym człowiek, na ile zmysł wzroku go nie oszuka.*

* * *

Kto, lub co jest obserwatorem tego co dzieje się na ścianach jaskini i powierzchni kory mózgowej?

Zgodnie z zasadą holograficzną wszystkie zjawiska w przestrzeni trójwymiarowej przyjmują formę informacji na zakrzywionej powierzchni dwuwymiarowej. Innymi słowy, takie zjawisko jak np. grawitacja, jest tylko emergentnym, powierzchniowym obrazem informacji tego co dzieje się w środku krzywizny kulistej, środek obejmującym.

Tak samo dzieje się w jaskini Platona i tak samo dzieje się w naszym mózgu. Ich "kulista" krzywizna wewnętrzna wyznacza środek - czyli źródło myślenia. W pierwszym wypadku jest nim obserwator w jej wnętrzu, a w drugim - właściciel każdego mózgu (jego świadomość).

W takim ujęciu łatwiej zrozumieć, dlaczego każda melodia musi zakończyć się toniką, a każda wiosna jesienią. Są to tylko wzburzenia (elektromagnetyczne) dziejące się na powierzchni kulistej: w pierwszym wypadku mózgu, a w drugim Ziemi.

Jasne staje się również, dlaczego każda nasza myśl kończy się tak, jak każde nasze zdanie i każde słowo. Każde wzbudzenie elektromagnetyczne musi bowiem powrócić do stanu równowagi grawitacyjnej.

Dlatego zacznijmy cenić te chwile milczenia, gdy nic nie zakłóca naszego mózgu. Te wszystkie blichtry elektromagnetycznej myśli przemijają, jak zachód, który jest następstwem wschodu Słońca. To co trwa, to Ziemia i spajająca nas z nią grawitacja. Zawsze bezpieczna. W jaskini Platona.

* pomijam znaczenie innych zmysłów, np. dotyku, węchu ...